تئوریپردازان علم مدیریت همواره بر پایه نقدپذیری نظریهها امکان توسعه و تکمیل این مباحث زیرساختی را بنا نهادهاند تا بدین وسیله، علمی بودن فرآیند نظریهپردازی در فضای مدیریت به اثبات رسانده شود. رویکرد منبعمحور در تئوریهای پیرامون موضوع مزیت رقابتی هم از این قاعده مستثنی نبوده و همواره توسط طیف مخالف خود (مروجین رویکرد بازار محور) مورد انتقاد قرار گرفته است. شاید مهمترین نقد ایشان به رویکرد منبع محور، عدم تعامل با محیط در مدلها و سازوکارهای اجرایی آن باشد. در این مقاله، ضمن تاکید بر کارآمدی مدلهای این رویکرد، ضرورت تعامل با محیط در نیل به مزیت رقابتی را پذیرفته و تلاش میشود با لحاظ این الزام مدل مشهور بارنی (VRIO) توسعه داده شود. یعنی در چارچوبهای ارزش(v)، کمیابی(R)، تقلیدپذیری(I) و حمایت و استفاده سازمانی(O) فعلی مدل، عنصر پنجمی بهنام "بهروز آوری(U)" به آن اضافه گردد.