1
دکتری مدیریت رفتار سازمانی و دانشیار دانشگاه سمنان، ایران
2
دانشجوی دکتری مدیریت صنعتی دانشگاه تربیت مدرس، ایران
3
دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی دانشگاه سمنان، ایران
چکیده
استفاده و کاربرد صحیح از هر ابزاری مسبوق بر شناخت فلسفی و فرهنگ کاربرد بر آن ابزار خواهد بود. طبق تعریف نقد صحیح عبارتست از ارزیابی خرده‌گیرانه درباره‌ی چیزی یا کسی، از آن جهت که قابل نقد می‌باشد. بر این اساس در نقد فلسفی تعریف را نه به ترازوی صدق و کذب، بلکه به ترازوی شایستگی و ناشایستگی و رسا و کامل بودن مورد سنجش قرار خواهد گرفت. مقاله‌ی حاضر در صدد ارائه‌ی چارچوبی جامع در نقد فلسفی تئوریهای مدیریت بوده است. از این‌رو تلاش گردیده پس از ارائه‌ی رویکردی نوین، جامع و سیستمی، به نقد یکی از تئوریهای رایج و مورد توجه در علوم سازمان و مدیریت، یعنی نظریه آشوب پرداخته شود. بر این اساس نظریه بر اساس مدل جامع و سه وجهی بسط یافته، از سه منظر: دیدگاه، پارادایم حاکم و سطح تجزیهوتحلیل مورد مُداقه قرار گرفته است. در حوزه‌ی دیدگاه سه عامل جامعه، سازمان و انسان مورد نقد قرار گرفته، در حوزه‌ی پارادایم از سه جنبه هستی‌شناسی، شناخت‌شناسی، روش‌شناسی و ارزش‌شناسی مورد نقد قرار گرفته و نهایتا سطح تجزیهوتحلیل تئوری مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. در انتها نتایج و خروجی‌های کاربردی در مورد تئوری و روش‌شناسی پژوهش مورد اشاره قرار گرفته است.
رستگار, عباسعلی, داج خوش, سید صادق, & همایونی, غلامحسین. (1396). تدوین روش شناسی و چارچوب نظری در نقد فلسفی تئوریهای سازمان و مدیریت (مطالعه موردی: نقد تئوری آشوب). فصلنامۀ علمی مطالعات منابع انسانی, 7(3), 125-140.
MLA
عباسعلی رستگار; سید صادق داج خوش; غلامحسین همایونی. "تدوین روش شناسی و چارچوب نظری در نقد فلسفی تئوریهای سازمان و مدیریت (مطالعه موردی: نقد تئوری آشوب)". فصلنامۀ علمی مطالعات منابع انسانی, 7, 3, 1396, 125-140.
HARVARD
رستگار, عباسعلی, داج خوش, سید صادق, همایونی, غلامحسین. (1396). 'تدوین روش شناسی و چارچوب نظری در نقد فلسفی تئوریهای سازمان و مدیریت (مطالعه موردی: نقد تئوری آشوب)', فصلنامۀ علمی مطالعات منابع انسانی, 7(3), pp. 125-140.
VANCOUVER
رستگار, عباسعلی, داج خوش, سید صادق, همایونی, غلامحسین. تدوین روش شناسی و چارچوب نظری در نقد فلسفی تئوریهای سازمان و مدیریت (مطالعه موردی: نقد تئوری آشوب). فصلنامۀ علمی مطالعات منابع انسانی, 1396; 7(3): 125-140.
)